WIERSZE O OJCZYŹNIE
Patrycja Kawka – klasa V
Ojczyzna to my,
nasza ziemia,
nasz kraj.
Z trudem odzyskana
przez naszych przodków i dziadków
po wiele latach cierpienia i niewoli.
Więc kochaj ją i szanuj,
jak własną matkę,
która Cię
wychowała, wykarmiła.
I co wieczór
utula Cię do snu
i daje buziaka
na dobranoc.
Karolina Bartosiak – klasa V
Ojczyzna to mój dom rodzinny
Wypełniony radością i miłością .
To miejsce powrotów i wspomnień
Pośród pospiechu, wielu zmartwień
oraz szarego życia i momentów przygnębienia.
Ojczyzna łączy nas i nasze pokolenia.
Uczy i pokazuje, że warto mieć marzenia.
Żeby je spełniać i uzupełniać swoje życie.
Ojczyzna to miłość do gór, mórz, lasów.
Do ludzi, którzy są sobie bliscy,
połączeni historią byłą, obecną i przyszłą.
Grzegorz Kartasiewicz – klasa V
Prawdziwym Polakiem będę zawsze.
Nawet gdy życie innych będzie ciekawsze.
Ja nie zapomnę czerwieni i bieli na mojej fladze.
I orla białego na moim godle.
Polska to ja, a ja to Polska.
Z dumą będę o niej mówić.
z dumą o niej będę myśleć.
Bo kocham moją Ojczyznę.
Julia Pisarek – klasa V
Co to jest Polska? -zapytał wiatr,
który przemierzył już cały świat.
To brzoza, to wierzba, to wszystko wokół nas,
Ta cicha woda, ten szumiący las.
Tutaj się urodziłam, tutaj mam swój dom,
tutaj moi rodzice i dziadkowie są.
Pięknie tu zawsze,
czy w dzień czy w nocy, wiosną i latem,
bawiąc się z psem i brykając z bratem.
A ty wietrzyku, latając nad światem
widziałeś góry i rzeki takie?
I Wisła i Bałtyk to skarb nasz wielki.
Wśród Tatrzańskich szczytów Orzeł przelatuje
i on naszą Polskę godłem obdaruje.
Wiej, psotny wietrzyku, przez miasto i wieś.
Wieść o naszym pięknym kraju
w całym świecie nieś.
Patrycja Bartkowska – klasa V
Miłość do ojczyzny traktuję poważnie
Jak śmierć i życie, jak wojnę i pokój
Kocham ją jak mamę i tatę
Jak siostrę i brata.
Miłość do ojczyzny płynie we mnie
Jak krew
I w sercu jest od zawsze.
Uwielbiam jej naturę, jej łąki i lasy
Jej morza i rzeki.
I nigdy w życiu jej nie opuszczę.
Maryla Karczmarczyk - klasa V
Polska to kraj biało – czerwony
Strzeże go orzeł odziany w szpony.
To kraj rodzinny - od innych inny.
Ten kraj w Europie leży,
Gdzie zginęło wielu żołnierzy.
Dzisiaj jest wolnym krajem,
Gdzie wszyscy kochają się nawzajem.
Polska jak Wisła rzeka
Błękitną krwią ocieka.
Płynie z wysokich gór do Bałtyku.
I wspomnień historii ma bez liku.
Kocham Ją sercem całym
I cieszę się ogromnie,
Że Ona, choć wielka i sławna,
Nigdy nie zapomni o mnie.
Urszula Pakuła – klasa V
Stojąc na wzgórzu, widzę ją całą -
Piękną, tonącą w zieleni.
I choć na świecie cząsteczką jest małą,
nikt nigdy w niej nic nie zmieni.
Austria, Niemcy, Rosja jej nie pokonały,
choć władcze, dumne i piękne.
Bo czego jej poddani dokonali,
nuty nie wyrażą dźwięczne.
Czerwień ją stroi krwi ciemną barwą,
biel niczym światło nadziei.
Herb ją ochrania syrenią wachtą
Orzeł na godle, głębokich korzeni.
Patrząc ze wzgórza, żegnam się z Polską,
moim promieniem wszelkiej radości.
A choć jej może już nie zobaczę,
żegnam ją z dumą pragnącą wolności.
Julia Gołota – klasa VI
Moją ojczyzną jest Polska
Duma naszego narodu i troska.
Nasi przodkowie o nią walczyli
Wielu poległo, ale zwyciężyli.
Żyjemy w wolnym i niepodległym kraju.
Przestrzegamy tradycji i obyczajów.
Teraz, gdy wspólną Europę mamy,
Naszych korzeni nie zapominamy.
Ojczyzna to mój dom i rodzina,
Dlatego ja kocham jak dziecina.
Całym sercem ją uwielbiam.
Jest ojczyzną, którą podziwiam.
Nikola Olszewska – klasa V
Polsko moja kochana!
jestem Tobie oddana.
W tak wielu krajach wojna,
Tyś radosna, spokojna.
Jesteś wolna od morza
Po strome górskie zbocza.
Ludzie mili są bardzo,
nigdy sobą nie gardzą.
Uczymy się w spokoju,
dorastamy w pokoju,
pasje swe rozwijamy,
Ojczyznę uwielbiamy.
Kocham Cię za maliny,
za mazurskie krainy,
za biały piasek plaży
i spełnianie mych marzeń.
Mogę jeździć na koniach
i pływać w jezior toniach,
na lodzie skakać skoki,
i malować obłoki.
Dziękuję za przyrodę,
Krynicy zdrową wodę,
za mój przytulny domek
i brzmiący szkolny dzwonek.
Ojczyzna to my,
nasza ziemia,
nasz kraj.
Z trudem odzyskana
przez naszych przodków i dziadków
po wiele latach cierpienia i niewoli.
Więc kochaj ją i szanuj,
jak własną matkę,
która Cię
wychowała, wykarmiła.
I co wieczór
utula Cię do snu
i daje buziaka
na dobranoc.
Karolina Bartosiak – klasa V
Ojczyzna to mój dom rodzinny
Wypełniony radością i miłością .
To miejsce powrotów i wspomnień
Pośród pospiechu, wielu zmartwień
oraz szarego życia i momentów przygnębienia.
Ojczyzna łączy nas i nasze pokolenia.
Uczy i pokazuje, że warto mieć marzenia.
Żeby je spełniać i uzupełniać swoje życie.
Ojczyzna to miłość do gór, mórz, lasów.
Do ludzi, którzy są sobie bliscy,
połączeni historią byłą, obecną i przyszłą.
Grzegorz Kartasiewicz – klasa V
Prawdziwym Polakiem będę zawsze.
Nawet gdy życie innych będzie ciekawsze.
Ja nie zapomnę czerwieni i bieli na mojej fladze.
I orla białego na moim godle.
Polska to ja, a ja to Polska.
Z dumą będę o niej mówić.
z dumą o niej będę myśleć.
Bo kocham moją Ojczyznę.
Julia Pisarek – klasa V
Co to jest Polska? -zapytał wiatr,
który przemierzył już cały świat.
To brzoza, to wierzba, to wszystko wokół nas,
Ta cicha woda, ten szumiący las.
Tutaj się urodziłam, tutaj mam swój dom,
tutaj moi rodzice i dziadkowie są.
Pięknie tu zawsze,
czy w dzień czy w nocy, wiosną i latem,
bawiąc się z psem i brykając z bratem.
A ty wietrzyku, latając nad światem
widziałeś góry i rzeki takie?
I Wisła i Bałtyk to skarb nasz wielki.
Wśród Tatrzańskich szczytów Orzeł przelatuje
i on naszą Polskę godłem obdaruje.
Wiej, psotny wietrzyku, przez miasto i wieś.
Wieść o naszym pięknym kraju
w całym świecie nieś.
Patrycja Bartkowska – klasa V
Miłość do ojczyzny traktuję poważnie
Jak śmierć i życie, jak wojnę i pokój
Kocham ją jak mamę i tatę
Jak siostrę i brata.
Miłość do ojczyzny płynie we mnie
Jak krew
I w sercu jest od zawsze.
Uwielbiam jej naturę, jej łąki i lasy
Jej morza i rzeki.
I nigdy w życiu jej nie opuszczę.
Maryla Karczmarczyk - klasa V
Polska to kraj biało – czerwony
Strzeże go orzeł odziany w szpony.
To kraj rodzinny - od innych inny.
Ten kraj w Europie leży,
Gdzie zginęło wielu żołnierzy.
Dzisiaj jest wolnym krajem,
Gdzie wszyscy kochają się nawzajem.
Polska jak Wisła rzeka
Błękitną krwią ocieka.
Płynie z wysokich gór do Bałtyku.
I wspomnień historii ma bez liku.
Kocham Ją sercem całym
I cieszę się ogromnie,
Że Ona, choć wielka i sławna,
Nigdy nie zapomni o mnie.
Urszula Pakuła – klasa V
Stojąc na wzgórzu, widzę ją całą -
Piękną, tonącą w zieleni.
I choć na świecie cząsteczką jest małą,
nikt nigdy w niej nic nie zmieni.
Austria, Niemcy, Rosja jej nie pokonały,
choć władcze, dumne i piękne.
Bo czego jej poddani dokonali,
nuty nie wyrażą dźwięczne.
Czerwień ją stroi krwi ciemną barwą,
biel niczym światło nadziei.
Herb ją ochrania syrenią wachtą
Orzeł na godle, głębokich korzeni.
Patrząc ze wzgórza, żegnam się z Polską,
moim promieniem wszelkiej radości.
A choć jej może już nie zobaczę,
żegnam ją z dumą pragnącą wolności.
Julia Gołota – klasa VI
Moją ojczyzną jest Polska
Duma naszego narodu i troska.
Nasi przodkowie o nią walczyli
Wielu poległo, ale zwyciężyli.
Żyjemy w wolnym i niepodległym kraju.
Przestrzegamy tradycji i obyczajów.
Teraz, gdy wspólną Europę mamy,
Naszych korzeni nie zapominamy.
Ojczyzna to mój dom i rodzina,
Dlatego ja kocham jak dziecina.
Całym sercem ją uwielbiam.
Jest ojczyzną, którą podziwiam.
Nikola Olszewska – klasa V
Polsko moja kochana!
jestem Tobie oddana.
W tak wielu krajach wojna,
Tyś radosna, spokojna.
Jesteś wolna od morza
Po strome górskie zbocza.
Ludzie mili są bardzo,
nigdy sobą nie gardzą.
Uczymy się w spokoju,
dorastamy w pokoju,
pasje swe rozwijamy,
Ojczyznę uwielbiamy.
Kocham Cię za maliny,
za mazurskie krainy,
za biały piasek plaży
i spełnianie mych marzeń.
Mogę jeździć na koniach
i pływać w jezior toniach,
na lodzie skakać skoki,
i malować obłoki.
Dziękuję za przyrodę,
Krynicy zdrową wodę,
za mój przytulny domek
i brzmiący szkolny dzwonek.
